Τα 4 βήματα για επιτυχή θηλασμό από το μαιευτήριο

Από Έλλη Σιαμά, παιδίατρο, σύμβουλο θηλασμού (IBCLC)

Βημα 1^ο: Προετοιμασία! Εντόπιση παραγόντων κινδύνου.

Ήδη από την περίοδο της εγκυμοσύνης είναι καλό η μητέρα να ενημερωθεί από τον γυναικολόγο, από τον παιδίατρο, τον σύμβουλο θηλασμού της για θεωρητικά και πρακτικά ζητήματα θηλασμού. Μπορεί να μιλήσει με μητέρες που θήλασαν επιτυχώς και να της δώσουν πολύτιμες συμβουλές. Βοηθά αν και ο σύντροφος είναι επίσης ενημερωμένος για το πώς θα μπορεί να υποστηρίξει τη μητέρα στο νέο αυτό της ρόλο. Στην εγκυμοσύνη μπορεί να γίνει και έλεγχος του στήθους για εντοπισμό επίπεδων ή εισεχουσών θηλών, παραλλαγών της ανατομίας του στήθους και παρέμβαση εφόσον κριθεί σκόπιμο

Βήμα 2^ο: Επαφή δέρμα με δέρμα (skin to skin) στο μαιευτήριο!

Από την αίθουσα τοκετού μπαίνουν τα θεμέλια για επιτυχή θηλασμό. Η πρώτη ώρα μετά τη γέννηση, όπου το νεογνό προσανατολίζεται στο νέο του περιβάλλον είναι πολύ σημαντική. Η επαφή του γυμνού δέρματος του νεογνού στο γυμνό και ζεστό στήθος της μαμάς βοηθά το μωρό να μυρίσει, να αισθανθεί και να δει την πηγή της τροφής του.

Βήμα 3^ο: Συνδιαμονή (rooming in)!

Στη συνέχεια ο θηλασμός πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο συχνός και η μητέρα να μάθει να αναγνωρίζει τα πρώιμα σημεία πείνας του μωρού της. Για να το πετύχει αυτό το μωρό καλό είναι να είναι συνέχεια στο δωμάτιό της και γι’αυτό και οι επισκέπτες θα πρέπει να σεβαστούν τις πολύτιμες αυτές στιγμές της δυάδας.

Βήμα 4^ο: Συνεχής θηλασμός και υποστήριξη!

Αν δεν υπάρχει ιατρική ένδειξη καλό είναι να μη δοθεί συμπλήρωμα ξένου γάλακτος. Η έγκαιρη επίλυση των πρώτων δυσκολιών δημιουργούν τις προυποθέσεις για επιτυχή θηλασμό.

Το «σύνδρομο της δεύτερης νύχτας». Τη δεύτερη ημέρα που η αδρεναλίνη που κυριαρχούσε στο σώμα της μητέρας μετά τον τοκετό επανέρχεται σε φυσιολογικά επίπεδα και βγαίνει η κούρασή της. Αντίθετα το νεογνό είναι πιο ζωηρό και επιζητεί το συνεχή θηλασμό. Η μητέρα είναι ευάλωτη στο να αμφισβητήσει την ικανότητά της να ταΐσει το μωρό της.
Πρήξιμο του στήθους (engorgement). Αυτό μπορεί να συμβεί μεταξύ 3^ης-5^ης ημέρας μετά τον τοκετό. Η μητέρα ενδέχεται να αισθάνεται δυσκολία και το νεογνό λόγω του πρηξίματος του στήθους να δυσκολεύεται να πιάσει τη θήλη σωστά. Για να αποφευχθεί αυτό ο συχνός θηλασμός είναι το πιο σημαντικό μέτρο. Εφόσον συμβεί όμως, η μητέρα θα πρέπει να λάβει καθοδήγηση για το πώς θα ανακουφιστεί και να μπορέσει ο θηλασμός να είναι μια ευχάριστη διαδικασία.